نحوه استفاده از توابع آماری برای توصیف در اکسل

تابع AVERAGE در اکسل
همان طور که از نام این تابع پیداست، تابع AVERAGE برای به دست آوردن مقدار میانگین چند عدد مورد استفاده قرار می‌گیرد. سینتکس این تابع به صورت زیر است:
AVERAGE (number1, [number2] …)
آرگومان‌های این تابع می‌توانند آدرس سلول ها و یا فرمول باشند که در نهایت حتماً باید عدد باشند، آرگومان ها می‌توانند حتی مقادیر منطقی هم باشند. تابع میانگین حداقل باید شامل یک عدد باشد و حداکثر تعداد اعداد (یا حداکثر تعداد آرگومان ها) می تواند 255 باشد.
اگر آرگومانی از این تابع آدرس سلولی حاوی داده ی متنی، مقدار منطقی (Logical Value) و یا سلول خالی باشد، از آن آرگومان صرف‌نظر می‌شود و آن سلول شمارش نمی‌شود ولی سلول های دارای مقدار صفر در محاسبات گنجانده می‌شود، لذا به تفاوت بین سلول های خالی و سلول های حاوی صفر دقت کنید.

تابع AVERAGEA در excel
این تابع کارکردی مشابه تابع AVERAGE دارد، سینتکس تابع AVERAGEA به صورت زیر است:
AVERAGEA (value1, [value2] …)
تعداد آرگومان ها می‌تواند تا 255 باشد، آرگومان‌ها می‌توانند اعداد، نام‌ها، آرایه‌ها و یا آدرس سلول های حاوی متن‌های قابل جایگزینی با اعداد و یا مقادیر منطقی (Logical Value) باشند. سلول‌های حاوی مقادیر منطقی در تابع AVERAGE در محاسبات منظور نمی‌شدند.
سلول‌ها و یا آرایه‌های حاوی داده های متنی برابر با صفر قرار داده می‌شوند و همین طور داده‌های متنی خالی “” نیز به عنوان صفر در نظر گرفته می‌شوند، در صورتی که در تابع AVERAGE این سلول ها از محاسبات خارج می‌شدند. در کل تفاوت دو تابع AVERAGE و AVERAGEA تنها در همین موضوع است.

-تابع AVERAGEIF در اکسل
این تابع برای گرفتن میانگین یک سری از داده‌ها که دارای شرط خاص می‌باشند مناسب است، فرض کنید یک سری عدد دارید و می‌خواهید میانگین اعداد بزرگ‌تر از ده را به دست بیاورید و یا می‌خواهید میانگین اعداد زوج یک محدوده را محاسبه نمایید. ساختار تابع AVERAGEIF به صورت زیر است:
AVERAGEIF (range, criteria, [average_range])
آرگومان اول محدوده‌ای است که می‌خواهیم میانگین اعداد را در آن به دست آوریم و آرگومان دوم شرط مورد نظر برای حضور در میانگین گیری می‌باشد، مشخص است که حاصل آرگومان دوم برای هر المان از محدوده باید True یا False باشد. در صورت True  بودن شرط، آن سلول در محاسبه میانگین گنجانده می شود.
آرگومان سوم اختیاری است، در صورتی که این آرگومان وجود داشته باشد برای گرفتن میانگین مورد استفاده قرار می‌گیرد و در صورت خالی بودن این آرگومان، آرگومان اول برای میانگین گیری استفاده می شود.
سلول های حاوی True و False از محاسبات کنار گذاشته می‌شوند.
اگر در آرگومان Average_Range آرگومان سوم سلولی خالی باشد، سلول معادل آن در آرگومان Range آرگومان اول از محاسبات خارج می‌شود.
اگر در آرگومان اول یا سوم سلولی خالی باشد یا داده متنی داشته باشد، آن سلول برابر با صفر در نظر گرفته می‌شود.
اگر تمام سلول های Range خالی یا داده متنی باشد، خروجی تابع خطای!0/Div # خواهد بود.
اگر هیچ یک از سلول های Range دارای شرط Criteria نباشد، خروجی تابع خطای!0/Div # خواهد بود.
در آرگومان دوم از کاراکتر های؟ (Question Mark) به عنوان یک کاراکتر و از * (Asterisk) به عنوان چند کاراکتر بهم پیوسته می‌توان استفاده کرد.
لزومی ندارد که Average_Range دقیقاً هم اندازه ی Range تعریف شود، در واقع بدون توجه به تعریف کاربر از    Average_Range محدوده ای شامل اولین سلول محدوده ی Average_Range انتخاب شده توسط کاربر و به اندازه Range به عنوان Average_Range توسط اکسل در نظر گرفته می‌شود.

-تابع AVERAGEIFS در اکسل
تابع AVERAGEIFS کاربردی مشابه AVERAGEIF دارد با این تفاوت که در این تابع به کاربر این امکان داده می‌شود که چند شرط را در انتخاب داده ها به منظور میانگین گیری اعمال کند، فرض کنید شما میخواهید در میان اعداد موجود، میانگین اعداد بزرگتر از ده و کوچکتر از بیست را به دست بیاورید، برای انجام این کار بهترین انتخاب استفاده از تابع AVERAGEIFS می باشد. سینتکس این تابع به صورت زیر است:
AVERAGEIFS (average_range, criteria_range1, criteria1, [criteria_range2, criteria2], …)
در ساختار بالا، آرگومان اول محدوده ای است که می‌خواهیم میانگین اعداد آن را به دست آوریم، آرگومان دوم محدوده ای است که شرط اول بر روی آن اعمال می‌گردد و آرگومان سوم، شرط اول می‌باشد. آرگومان چهارم به بعد به ترتیب محدوده های شرط و شرط های مورد نظر می‌باشند. ساختار این تابع همانند تابع SUMIFS در اکسل در توابع ریاضی می‌باشد

امید واریم از این آموزش اکسل نیز لذت برده باشید